en
gr
it
de
fr
Το Άργος
To Δημαρχείο
Σιδηροδρομικός Σταθμός
Η Δημοτική Αγορά
Μέγαρον Κωνσταντόπουλου
Μέγαρο Τρικούπη
Δημοτικό Σχολείο Καποδίστρια
Κτήριο Ξηνταρόπουλου
Στρατώνες Καποδίστρια
Ναός Αγίου Ιωάννη Προδρόμου
Ναός Αγίου Κωνσταντίνου
Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου
Ναός Παναγίας Πορτοκαλούσας (Κατακεκρυμμένη)
Η Παναγία του Κάστρου
Ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Πέτρου και η Κεντρική Πλατεία
Το Κεφαλάρι και ο Ποταμός Ερασινός
Το Αρχαιολογικό Μουσείο (Καλλέργειο)
Η Πλατεία Δικαστηρίου
Η Λαϊκή Αγορά
Το Αρχαίο Θέατρο
Σεραπείο-Ασκληπείο-Θέρμες Α
Το Θέατρο με τα Ευθύγραμμα Εδώλια
Το Ιερό της Αφροδίτης
Η Αρχαία Αγορά του Άργους
Η Υπόστυλη Αίθουσα
Η Βόρεια Στοά και το Θέατρο της Αγοράς
Το Ηρώον
Η Νότια Στοά και η Παλαίστρα
Δρόμος Σταδίου
Η Θόλος και το Νύμφαιο της Αγοράς
Το Μνημείο D
Ο Αγωγός της Αγοράς
Το Μνημείο M
Η Λάρισα και το Κάστρο
Ο Λόφος του Προφήτη Ηλία (η Ασπίδα)-Δειράς-Οι Προϊστορικοί Χρόνοι
Ιερό Αθηνάς Οξυδερκούς και Απόλλωνα Δειραδιώτη
Το Κριτήριο, το Νυμφαίο και το Υδραγωγείο
Οικία Γόρδωνος
Οικία του στρατηγού Δ.Τσώκρη
Η Οικία Διαμαντοπούλου
Οι Θέρμες Α
Το Ωδείον
Το Τετράγωνο Νυμφαίο
Πυραμίδα-Ελληνικό

ΑΡΓΟΣ - Ο Λόφος του Προφήτη Ηλία (η Ασπίδα)-Δειράς-Οι Προϊστορικοί Χρόνοι

Ο λόφος του Προφήτη Ηλία, η λεγόμενη Ασπίς, κατοικήθηκε για πρώτη φορά στα τέλη της Νεολιθικής εποχής, δηλαδή από το 3.500 π.Χ. Κατά τη Μεσοελλαδική εποχή, δηλαδή την περίοδο 2000-1600 π.Χ., δημιουργήθηκε εδώ ένας οργανωμένος οικισμός, έκτασης 20.000 τ.μ., με τέ4σσερεις οικοδομικές φάσεις. Στην τρίτη φάση, που αφορά στην περίοδο 1800 με 1700 π.Χ., χρονολογούνται ένα αψιδωτό και δύο ορθογώνια σπίτια. Κατά την τέταρτη φάση, δηλαδή την περίοδο 1700-1600 π.Χ. ένα συγκρότημα ορθογώνιων κτηρίων που κτίστηκε στην περιφέρεια του οικισμού λειτούργησε ως οχυρωματικός περίβολος για την προστασία των κατοίκων. Ο οικισμός εγκαταλείφθηκε στις αρχές της Μυκηναϊκής εποχής κατά το 1600 π.Χ., όταν οι άνθρωποι για τις δραστηριότητές τους επέλεξαν την πεδινή έκταση στα ανατολικά του λόφου. Στο διάσελο ανάμεσα στους δύο λόφους, που ονομάζεται Δειράδα, κατά την πρώιμη Μυκηναϊκή εποχή δηλαδή γύρω στα 1500 π.Χ., οργανώθηκε ένα νεκροταφείο που χρησιμοποιήθηκε μέχρι το τέλος της ύστερης εποχής του Χαλκού, για περίπου 400 χρόνια. Εκτός από 40 θαλαμωτούς τάφους περιελάμβανε και 30 τάφους λαξευμένους στο φυσικό βράχο.